Yola hep birlikte revan olmuştuk.
Ölümüne kavil kesmiştik.
" Ben " yok, " BİZ " vardı lugatımızda.
Tanışıklığımız kalubeladan beriydi.
Zındanlara , urganlara,
Ölümlere meydan okuyorduk.
Sevgili içindi Ferhat 'lığımız,
Yusuf oluşumuz yar'dandı...
" AGYAR GÜL KOPARDI DİKENDEN DEMET DEMET / HAR OLDU BAĞRIMIZDA ÇİÇEK YÜZLÜ YARİMİZ. / BAŞBUĞLARIN ALTAYLARA DİKİLMELİ TUĞLARI / VARSIN OLMAYAGÖRSÜN CİHANDA MEZARIMIZ. " deyişimizde, asırların azameti ve gizemi saklıydı.
Biz , ayrı tenlerde tek candık.
Kars'ın diliyle Edirne'ninki aynıydı.
Sinop'la Mersin aynı kelamı konuşurdu.
BİZE NE OLDU ?
Bazılarımız o mukaddes yemini bozdu !
Kavlimiz yerlerde sürünüyor !
Başka başka çeşmelerden doldurur olduk tasımızı ! Başka başka konuşur olduk. Birbirimizi anlamaz olduk ! Heyhat ! Biz bize yabancı olduk !
Kıblelerimiz bile birbirimize yabancı.
Önceleri hepimizin kimliği " ÜLKÜCÜ " idi.
Birisi bize "Türkeşçi" deseydş tepki koyardık. "Türkeşçilik yok, ülkücülük var. " derdik.
Ya şimdi ?
Bazılarımız şucu - bucu oldu.
Yalanın ve yanlışın, daha kötüsü haram ve şer'in
temsilcilerine yoldaş oldu. Onların saltanat trenine vagon oldu. Arabalarına stepne oldu...
.....BENİMLE YEDİ YABANCI OLDU !
Şayet küfre sesdiz kalırsam ,
Eğer MHP 'yi topa tutarsam mesele yok.
Mazimi inkar edersem , geçmişime söversem benden iyisi yok.
Ama, kefen soyucuya, yetim hakkı yiyene, gırtlağına kadar harama bulaşana söz ettinmi, senden kötüsü yok !
Bak arkadaş !
Sen çevrende ülkücülüğün duayenlerinden idin.
Başkanlık yapmışsın.
Yönetimlerde görev almışsın.
Ceza evi yatmışsın.
Sayısız bedeller ödemişsin.
Ve bütün bunların sonunda bu millet sana " ÜLKÜCÜLÜK BERATI " vermiş. Bu berat dünyadaki en değerli, en paha biçilmez bir hazinedir. En büyük onurdur.
Bende söz bitmiştir.
Bundan sonrası Allah'ın bileceğidir.
Bu günleri gördüğüme ve böylesi bir menfaat dünyasında yaşadığıma çok üzülmekteyim.
Değişende biziz,
Değiştirende....
En azından , evlatlarımızdan utanacak kadar ar ve haya sahibi olalım, ne olur !...
Recep Öztürk / Almanya
05 .Temmuz 2015
