Osmanlı İmparatorluğu ve bir çok büyük devletin ana çöküş nedeni üretmeden tüketmesidir.
18. yüzyılda Avrupa’da başlayan öncelikle kendi ihtiyaçlarını karşılamak için yapılan sanayi devrimi, daha sonra üretilen ürünlerin üretmeyen ülkelere satılmasıyla üreten ülkeler büyük bir zenginliğe kavuşmuştur. Üretmeyenler önce maddi varlıklarını daha sonra bağımsızlıklarını kaybetmiştir.
Osmanlı İmparatorluğunun, yer altı zenginliği bakımından çokta zengin olmayan Anadolu ve Trakya topraklarında kurduğumuz Türkiye Cumhuriyeti devleti , kuruluşundan sonra istese de üretim konusunda çok başarılı olamamıştır.
Türkiye’de sanayi üretimi altmışlı yıllardan itibaren montajla başlayarak, zamanla oluşan yan sanayilerle beraber çok mesafe katederek bugünlere gelmiştir.
Bugün en büyük sorun gerek siyasiler gerekse bürokrasi, ülkemizde Amerika, Avrupa ve Japonya gibi kaliteli sanayi ürünlerinin üretileceğine inanmıyor olmamalarıdır.İşin gerçeği biz bu ülkelerin en önemli markalarına yan sanayi olarak bir çok ürün üretmekteyiz.
Sahip olduğumuz çelik, döküm, dövme, alüminyum, bronz , talaşlı imalat, elektronik üretim fabrikaları ve gerekli eğitimlerini tamamlamış genç bir kadroyla üretemeyeceğimiz hiç bir sanayi ürünü yoktur. Üretim için gerekli ekipman ve eğitimli kadroya sahip bu ülke, hak ettiği yerde değildir.
AK Parti hükümeti ve Sayın Başbakanımız Tayyip Erdoğan Türkiye’nin marka değerini çok yükseklere çıkarmıştır. Bunu yurtdışı iş seyahatlerimizde gösterilen ilgi ve alakadan rahatlıkla görüyoruz.
Başta Avrupa olmak üzere dünyanın önemli markaları Türkiye’de iş yaptırmaya çok istekliler fakat Türkiye’de takip edilen yüksek faiz düşük kur politikasından dolayı fiyatlarımız yüksek kalıyor. Dolayısıyla bu markalar ihtiyaçlarını Çin, Hindistan gibi ülkelerde karşılıyorlar. Çin ve Hindistan bu markaların ihtiyacını karşılarken aynı zamanda düşük fiyatlarıyla hiçbir koruması olmayan Türkiye pazarına giriyorlar. Bütün bunlardan sonra sonuç kahvelerde bomboş oturan gençler, boş duran tezgâhlar, kapanmayan cari açık…
Allah’a emanet olun.